برون لنجیدن

«لغت نامه دهخدا»

[بِ / بُ لَ دَ] (مص مرکب) بیرون لنجیدن. بیرون کشیدن. خارج ساختن :
کسی را کش تو بینی درد کولنج
بکافش پشت و زو سرگین برون لنج.طیان.