«لغت نامه دهخدا»
[بَ رَهْ] (ع مص) بحال خود آمدن بعد از بیماری و سرخ و سپید گردیدن و پرگوشت و نازک پوست شدن. (از منتهی الارب). بهبود یافتن تن کسی پس از دگرگونی بیماری، و سپید شدن، و چنین کسی را أبرهْ گویند. (از ذیل اقرب الموارد). || «بُرهه»ای از روزگار بر کسی گذشتن. (از اقرب الموارد). رجوع به برهه شود.