برهنجیدن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ هَ دَ] (مص مرکب)هنجیدن. گستردن :
چنانکه مرغ هوا پرّ و بال برهنجد
تو بر خلایق بر پرّ مردمی برهنج.ابوشکور.
و رجوع به هنجیدن شود.