برهوتی

«لغت نامه دهخدا»

[بَ رَ] (اِخ) کلیب بن اسد (سعد) بن کلیب برهوتی، صحابی و از شاعران حضرموت بود. او چون اسلام آورد با ارمغانی از مادر خود بر پیغمبر وارد شد و آن جامه ای از بافته های مادرش بود و قصیده ای با مطلع زیر برای وی سرایید :
من وشز برهوت تهوی بی عذافره
الیک یا خیر من یحفی و ینتعل.
رسول (ص) برای خوش آیند او دست خویش بر صورت وی کشید و این از افتخارات بنی کلیب گشت. برهوتی در حدود سال 43 ه . ق. در شهر خود درگذشت. (از الاعلام زرکلی ج 6 ص90 از تاریخ الشعراء الحضرمیین و الاصابه).