«لغت نامه دهخدا»
[بَ ئُذْ ذِمْ مَ] (ع ص مرکب)آنکه تعهدی یا دینی بر عهده ندارد. کسی که ذمهء وی از دین یا تعهد در قبال دیگران فارغ باشد. آنکه تعهد خود را انجام داده و دین خود را پرداخته است. فراغ ذمه یافته. بری ءالساحه. مقابل مشغول الذمه. (فرهنگ فارسی معین).