بزال

«لغت نامه دهخدا»

[بُ](1) (ع اِ) سوراخی که در آوند شراب کنند تا برآید. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). آنجا که سوراخ کنند از چلیک و پیت شراب تا شراب از آن بیرون کند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
(1) - در ناظم الاطباء بفتح اول نیز آمده است.