«لغت نامه دهخدا»
[اَ بُطْ طُ فَ] (اِخ) الاحمسی. شبیل بن عوف بن ابی حیّه. او بزمان جاهلیّت درک صحبت رسول صلوات الله علیه کرد و بزهد معروف است و از عمر بن الخطاب و زیدبن ارقم حدیث کند.