پدرام

«لغت نامه دهخدا»

[پَ / پِ] (ص مرکب) (از پَد، پَت، ضد و مقابل. و رام) توسن. سرکش(1). || بدخواه و بی مهر. (شعوری از محمودی).
(1) - در غیاث اللغات بدرام با بای عربی در ذیل پدرام بمعنی سرکش آمده است.