پدری

«لغت نامه دهخدا»

[پِ دَ] (حامص) از پهلوی ابی تریه(1). اُبوّت. حالت و چگونگی پدر. || (ص نسبی) منسوب به پدر. اَبی. اَبوی: برادرِ پدری؛ برادر اَبی.
(1) - abitarih.