پذیرفتنی

«لغت نامه دهخدا»

[پَ رُ تَ] (ص لیاقت) درخور پذیرفتن. قبول کردنی. قابل قبول. || در اصطلاح بانک سندی که قابل قبول باشد(1).
(1) - Acceptable.