پرآفرین

«لغت نامه دهخدا»

[پُ فَ] (ص مرکب) باآفرین بسیار :
یکی نامه بنوشت پرآفرین
ز دادار بر شهریار زمین.فردوسی.
پرآمد و شد.
[پُ مَ دُ شُ] (ص مرکب) که آمدن و شدن مردم آنجا بسیار باشد. که اختلاف مردمان آنجای متواتر باشد.