«لغت نامه دهخدا»
[پُ اِدْ دِ] (ص مرکب) سخت خودپسند. سخت متکبر. که دعاوی در بزرگی خود بسیار دارد. پر از خود. پرمدّعا. || پرگوی. پرمُشاجره.
