پرپند

«لغت نامه دهخدا»

[پُ پَ] (ص مرکب) پر از نصیحت و اندرز :
یکی نامه فرمود پرپند و رای
پر از خوبی و آفرین خدای.فردوسی.
پرپنتید.
[رُ پُ] (اِخ)(1) (در پیش پل) نامی که قدما به دریای مرمره، بسبب وضع آن نسبت به دریای سیاه (پنت اوکسن) میدادند. سواحل این دریا از عده ای قبایل مهاجر یونانی مسکون بود.
(1) - Propontide.