پرخوار

«لغت نامه دهخدا»

[پُ خوا / خا] (نف مرکب)پرخواره. پرخور. بسیارخوار. اَکال. شکم خواره. شکم پرست. اَکول. شِکمُو. شکم گنده. گران خوار. شکم بنده. رَزد. رَسْ. عبدالبطن. گلوبنده. شکم پرور. طبلخوار. مقابل کم خوار :
سیه کاسه و دون و پرخوار بود
شتروار دائم به نشخوار بود.بوالمثل بخاری.
و رجوع به پرخور شود.
پرخوارگی.
[پُ خوا / خا رَ / رِ](حامص مرکب) شکمخوارگی. شکم پرستی. اَکولی. پرخوری. پرخواری. شِکموئی. شکم گندگی. گران خواری. گلوبندگی.