پرداد

«لغت نامه دهخدا»

[پُ] (ص مرکب) پرعدل. بسیارعدل. پر از عدل و داد :
ورا گشت آن شاهی آراسته
جهان گشت پرداد و پرخاسته.فردوسی.
پردادن.
[پَ دَ] (مص مرکب) به کسی، او را تشجیع کردن.