پرستن

«لغت نامه دهخدا»

[پْرِ / پِ رِ تُ] (اِخ)(1) شهری به انگلستان کرسی کنت نشین لانکاستر. داری 118000 تن سکنه و پلی بر رود ریبل و کارخانه های ریسندگی پنبه. شکست اسکاتلندیان بدست کرمول (1648 م.) بدانجا بود.
(1) - Preston.