پرگنه

«لغت نامه دهخدا»

[پُ گُ نَهْ] (ص مرکب) پرگناه :
برین بر شدن بنده را دستگیر
مر این پرگنه را تو کن دلپذیر.فردوسی.
پرگنه.
[پْرُ/ پِ رُ نِ] (فرانسوی، اِ)(1) نوعی از طیور خواننده، از خانوادهء ئیروندی نیده(2)دارای ده نوع فرعی که در اتازونی بسیار دیده میشود.
(1) - Progne. .
(فرانسوی)
(2) - Hirundinides