«لغت نامه دهخدا»
[پَ رُ چَ / چِ] (اِ مرکب، از اتباع) پا. - پر و پاچهء کسی را گرفتن؛ بشدت برو متغیر شدن و بدو دشنام گفتن. آزار رسانیدن و بدگوئی کردن.