پره

«لغت نامه دهخدا»

[پِ رِ] (اِخ)(1) ناحیه ای در فلسطین قدیم، واقع در مشرق اُردن و پایتخت آن پلا(2)نام داشت.
(1) - Peree.
(2) - Pella.