پر هما

«لغت نامه دهخدا»

[پَرْ رَ / رِ هُ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) کلغی که از پرهای بعضی مرغان سازند اتاقه یا اتاغه نیز گویند. (غیاث اللغات). قدما چون سایهء هما(1) را میمون و مبارک میشمردند پر آنرا بر کلاه و مغفر و امثال آن میزدند و نیز پر هما صورتی از فر هما است. رجوع به فر شود.
(1) - هما را استخوان خوار و استخوان ربا و استخوان رند نیز نامند و آن را به لاتینی Pandion haliaetosو به فرانسه Orfraieگویند که از لفظ لاتینی Ossifragaمشتق است.