پریسوز

«لغت نامه دهخدا»

[پَ] (اِخ) نام دیری و معبدی در زمان خسروپرویز و بعضی گویند نام مقامی است که شیرین از دشت انجوک به آنجا رفت. (برهان قاطع) :
از آنجا تا در دیر پری سوز
پریدندی پریرویان در آن روز.
نظامی (از فرهنگ جهانگیری).
پری سیرت.
[پَ ری رَ] (ص مرکب) که روش و طریقهء پری دارد.