«لغت نامه دهخدا»
[پَ مُ دَ / دِ شُ دَ] (مص مرکب) و پژمرده گشتن. پژمردن. پژمریدن. افسرده شدن. فسردن. پژولیدن. پخسیدن. ذبل. ذبول. پلاسیدن. خوشیدن. درهم کشیده شدن. ترنجیدن. الواء. ذَبّ. ذَوی. کبو. کُبو. ذَأو. ذَأی. قَبوب. کدء. کُدوء : چو پژمرده شد چهرهء آفتاب همی ساخت هر مهتری جای خواب. فردوسی. چو پژمرده شد روی رنگین تو نگردد کسی گرد بالین تو.فردوسی. رز لاغر و پژمرده شد و گونه تبه کرد غم را مگر اندر دل رز راه گذاریست. فرخی. تا گل رخسارها پژمرده شد. (ترجمهء تاریخ یمینی ص295). پژمرده کردن. [پَ مُ دَ / دِ کَ دَ] (مص مرکب) پژمراندن. پژمرانیدن. فسردن. افسرده کردن. اِذبال. کاهیده گردانیدن. تشزیب. || خشکاندن. خشک کردن (نبات). اِذواء. تَکدِئه.