پژولانیدن

«لغت نامه دهخدا»

[پَ دَ] (مص) رنجه کردن :
گر روان من پژولانند زود
صد در محنت بر ایشان برگشود.مولوی.
پژول باز.
[پَ] (نف مرکب) قاب باز. (فرهنگ شعوری).