پست گردیدن

«لغت نامه دهخدا»

[پَ گَ دی دَ] (مص مرکب) پائین آمدن. تنزل یافتن :
هستم من آن بلند که گشتم ز چرخ پست
هستم من آن عزیز که ماندم ز دهر خوار.
سنائی.
|| خراب شدن :
که گفتی جهان سر بسر گشت پست
پس آنگه یکی گفت کایوان شکست.
فردوسی.
|| با زمین هموار شدن. یکسان شدن با زمین.