پس سر

«لغت نامه دهخدا»

[پَ سِ سَ] (اِ مرکب) پشت سر. عقب سر. قفا. قذال. قمحدوه. ذِفری؛ پس سر و گردن. (منتهی الارب).
- پس سر کسی بد گفتن؛ غیبت او کردن.