«لغت نامه دهخدا»
[پَ دَ / دِ خوَرْ / خُرْ](نف مرکب) آنکه بر سفرهء بزرگان نتواند حاضر آمدن و لکن پس از آنکه آنان صرف طعام کنند جزو چاکران و خدمتکاران بقیهء طعام تواند خوردن. باقی خوار. سؤرخوار.