پلاسیدن

«لغت نامه دهخدا»

[پَ دَ] (مص)(1) پژمردن برگ و امثال آن. پژمریدن بُقول. ذویّ. || رو بفساد نهادن و کهنه شدن میوه. این فعل یک مصدر بیش ندارد.
.
(فرانسوی)
(1) - Se fletrir