آخره

«لغت نامه دهخدا»

[خُ رَ / رِ] (اِ) آخوره. آخُرک. ترقوه. چنبرهء گردن. || گودی که در میان تودهء خاک کنند تا در آن آب ریزند گل ساختن را. || طویله، به معنی طنابی دراز و برکشیده که چندین اسب بدو توان بستن :
تیغ زنان میرسد خسرو انجم ز شرق
کو همه شب دررمید زآخرهء کهکشان.
عزالدین شروانی.