پیچ و مهره

«لغت نامه دهخدا»

[چُ مُ رَ / رِ] (اِ مرکب) رجوع به پیچ و رجوع به مهره شود.
- پیچ و مهرهء کاری در دست کسی بودن؛تمام وسائل و اسباب پیشرفت امری نزد او بودن، از عهدهء او تنها برآمدن، که او حل مشکل آن تواند کرد و بس.