پیخوسته

«لغت نامه دهخدا»

[پَ / پِ خُسْ تَ / تِ] (ن مف مرکب) پیخسته. درهم آکنده یعنی در هم جسته :
ز بس کش بخاک اندرون گنج بود
ازو خاک پیخوسته را رنج بود(1).عنصری.
(1) - این بیت شاهد پیخسته نیز هست. رجوع به پیخسته شود.