پیدائی

«لغت نامه دهخدا»

[پَ / پِ ] (حامص) حالت و چگونگی پیدا.(1) ظهور. مقابل نهان. وضوح. روشنی. استبانت. ابانت. آشکاری. ذیوع. شهود. هویدائی. مقابل پنهانی :
زش ازو پاسخ دهم اندر نهان
زش به پیدائی میان مردمان.رودکی.
بوقتی کز شرف گویند با خورشید همتائی
دل سلطان نگهداری بپنهانی و پیدائی.
فرخی.
چون بند کرد در تن پیدائی
این جان کارجوی نه پیدا را.ناصرخسرو.
جان ز پیدائی و نزدیکیست گم
چون شکم پرآب و لب خشکی چو خم.
مولوی.
شرع؛ پیدائی و راه دین. || بداهت.
(1) - Evidence.