«لغت نامه دهخدا»
[پَ / پِ] (نف مرکب) (گندم، آرد، خمیر) که ریع بسیار دارد. صاحب ریع. دارای قوت و چسبندگی. || (گوشت...)؛ دارای قوت. دارای پی و عصب. || دنباله دار.