پیردل

«لغت نامه دهخدا»

[دِ] (ص مرکب) که دلی پیر دارد. چون پیر مجرب و بخرد :
باش با عشاق چون گل در جوانی پیردل
چند ازین زهاد همچون سرو در پیری جوان.
خاقانی.