پیرهند

«لغت نامه دهخدا»

[رَ هَ] (اِ) پیرهن. (آنندراج). پیراهن. پیراهان. پیراهن را گویند که به عربی قمیص خوانند. (برهان). رجوع به پیراهن شود :
من ترا پیرهندم و زیباست
کهن من کلیچه ماندهء من.
سوزنی (از جهانگیری).