پیش در کردن

«لغت نامه دهخدا»

[دَ کَ دَ] (مص مرکب)پیش کردن. در پیش کردن. جلو انداختن :
او چو خاشاک سایه پرورده
سیلش از کوه پیش در کرده.نظامی.