پیشگهی

«لغت نامه دهخدا»

[گَ] (حامص مرکب) مخفف پیشگاهی. رجوع به پیشگاهی شود :
هُنَرْت باید از آغاز اگر نه بی هنری
محال باشد جستن مهی و پیشگهی.
ناصرخسرو.
رجوع به پیشگاهی شود. || (اِ مرکب) آنچه بوقت افطار خورند و چاشت. (آنندراج). رجوع به پیشگاهی شود.