پیش میر

«لغت نامه دهخدا»

(نف مرکب) که پیش میرد. که قبل از دیگری درگذرد و فوت کند :
بسوزد دل مادر پیش میر
که باشد جوان مرده و او مانده پیر.نظامی.
|| پیش مرگ :
به هر کس مده بهر چون آب جوی
که تا پیش میرت شود هر سبوی.نظامی.