پیشین گاه

«لغت نامه دهخدا»

(اِ مرکب) وقت نماز پیشین. وقت نماز ظهر. (غیاث). پیشین گه :
رفت روزی بوقت پیشین گاه
تا در آن باغ روضه یابد راه.نظامی.
رفت پیشین گاهی از ویرانه ای
سوی بازار حلب دیوانه ای.زلالی.