«لغت نامه دهخدا»
[فَ] (اِخ) دهی از بخش دهلران شهرستان ایلام. واقع در 40 هزارگزی شمال راه شوسهء دهلران به نصریان. کوهستانی، گرمسیر، دارای 267 تن سکنه. آب آنجا از چشمه ها. محصول آنجا غلات و روغن و پشم. شغل اهالی آن زراعت و گله داری و راه آنجا مالروست و ساکنین ده از طایفهء مموش هستند. بنای امامزاده ای بنام ابراهیم از آثار قدیمه است. این ده در دو محل و بفاصلهء یک هزار گز از یکدیگر واقع و به علیا و سفلی نامیده میشوند. سکنهء علیا 117 نفرست. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج5).