پیکان ریز

«لغت نامه دهخدا»

[پَ /پِ] (نف مرکب) ریزندهء پیکان. تیرزن :
غمزه پیکان ریز و عاشق محو او مائل بقتل
صید ناپیدا و هر سو تیرباران دیده اند.
حسین ثنائی.