تارکی نیوس

«لغت نامه دهخدا»

"(اِخ) (ارجمند) لوسیوس تارکینیوس سوپربوس.(1) هفتمین و آخرین پادشاه روم، نوهء دختری «تارکی نیوس قدیم»(2)، متوفی بسال 494 ق. م. و داماد «سرویوس تولیوس»(3). وی با کشتن پدرزنش صاحب تاج و تخت گردید و با وضع ظالمانه ای بر مردم حکومت کرد. مجلس عمومی را منحل ساخت. با آنکه بر وسعت و اعتبار دولت روم افزود بر اثر ظلم و ستمی که روا میداشت مورد نفرت مردم قرار گرفت. هتک ناموس «لوکرس»(4) توسط پسرش «سکستوس تارکی نیوس» موجب شد که مردم ضد سلطنت قیام کنند و امپراطوری روم را براندازند. تارکی نیوس بیهوده به «اتروسک ها»(5) متوسل شد و در جنگ «رژیل»(6) شکست خورد و به حاکم قومس(7) موسوم به «آریستودیموس»(8) پناه برد و بسال 494 ق. م. درگذشت. مؤلف قاموس الاعلام ترکی آرد: تارکین (محتشم) نام پادشاه هفتم و آخرین حکمران روم و نوهء تارکین اول بود. او یکی از دختران سرویوس را بعقد ازدواج درآورده بود و با تولیه خواهرزن مکارهء خود عهد و پیمان عاشقانه ای بست که وی زوجهء خود را تلف کند و آن زن هم شوهر خود را نابود سازد تا با یکدیگر ازدواج نمایند. وی پس از نیل بمقصود سرویوس را از میان برداشته و در سال 535 ق. م. صاحب تخت و تاج گردید، و اکثر قوانین و نظامات را لغو نمود، مالیات سنگینی بمردم تحمیل کرد و بجور و جفا روزگار میگذرانید، عاقبت در سال 509 ق. م. «بروتوس» خروج کرد و جمهوریت روم را اعلام و تارکین را با عائله اش نفی و تبعید نمود، وی به «آریستودم»(9) حکمران قومس پناه برد، بعد در 83سالگی در نزد او گذشته شد.
(1) - Tarquin le superbe, Lucius Tarquinius superbus.
(2) - Tarquin l'ancien.
(3) - Servius Tulius.
(4) - Lucrece.
(5) - Etrusques.
(6) - Regille.
(7) - Cumes.
(8) - Aristodeme.
(9) - Aristodeme."