تارم کش

«لغت نامه دهخدا»

[رَ / رُ کُ] (اِ مرکب) در گچ سر و خوار و پشند کاروان کش را گویند و این گیاهی است(1) در جنگلهای خشک و کوهستانی خزر میروید و در رودبار در ارتفاع 400 و در کرج در ارتفاع 1400 گز از سطح دریا دیده شده است، در هرات از آن شیرخشت گیرند. گویند چون کاروان خاصه مردم تارم در زمستان بدین گیاه رسند گمان کنند که بدان آتش افروزند و گرم شوند و لکن در این گیاه آتش نگیرد.
(1) - Atraphaxis spinosa Boiss.