تاریک میغ

«لغت نامه دهخدا»

(اِ مرکب) میغ تاریک. ابر سیاه. ابر تیره. ابر تاریک :
پلارک چنان تاخت از روی میغ
که در شب ستاره ز تاریک میغ.نظامی.