تازباره

«لغت نامه دهخدا»

[رَ / رِ] (ص مرکب) غلام باره :
بگرفتمش مهار و شدم بر فراز او
چونانکه تازباره(1) شود بر فراز تاز.
روحی ولوالجی.
(1) - ن ل: تازباز.