تافته دل

«لغت نامه دهخدا»

[تَ / تِ دِ] (ص مرکب)آزرده دل. غمگین. نگران. برافروخته بسبب قهر و غضب :
دوش باری چه سخن گفتم با تو صنما
که چنان تنگدل و تافته دل گشتی از آن.
فرخی.
بشد تافته دل یل رزمجوی
سوی ره زنان رزم را داد روی.اسدی.
رجوع به تافته شود.