تافسیا

«لغت نامه دهخدا»

"(اِ) بلغت رومی صمغ سداب دشتی را گویند. (ترجمهء صیدنه). صمغ سداب است. (بحر الجواهر). دزی تافسیا را به ثافسیا ارجاع کرده و در «ثافسیا» نویسد: آسکله پیوم(1). (ابن البیطار ج1 ص 225 ب). مستعینی این کلمه را در ذیل «ت» آرد و اضافه کند که رازی آن را در باب «ث» آورده است. و در کتاب لغت منصوری رازی(2) در ذیل «ث» یاد شده و بدان افزاید: در اکثر کتب با تاء مثناه آمده است... (دزی ج1 ص 156). رجوع به تاپسیا و ثافسیا و مخصوصاً ثافسیا و مفردات ابن البیطار ج1 ص148 و لکلرک ج1 ص327 و 328 و ترجمهء صیدنه ذیل «ت» و اختیارات بدیعی و تحفهء حکیم مؤمن شود.
(1) - Thapsia asclepium.
(2) - Glossaire sur le Mancouri de Rhazes par Ibn al Hachacha, man. de
Leyde, no. 331(5) (catal. 111 p. 256)."