«لغت نامه دهخدا»
[فِهْ] (ع اِ) چیز حقیر و اندک. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). حدیث: کانت الید لاتقطع فی الشی ء التافه. (منتهی الارب).
