تالسان

«لغت نامه دهخدا»

[لِ] (اِ) طیلسان. (ناظم الاطباء). معرب آن طالسان است. (معیار ادی شیر از حاشیهء المعرب جوالیقی). نوعی پوشش آدمی. (اصمعی). صاحب معیار گوید: لباسی است که بر دوش اندازند و لباسی است که بدن را احاطه کند و برش و دوزندگی ندارد. «ادی شیر» گوید: پوشش مدور و سبزرنگ است، قسمت فرودین ندارد، پود آن از پشم است و بزرگان علما آن را پوشند و آن از لباس عجمان گرفته شده است. (حاشیهء المعرب جوالیقی ص 227). رجوع به طالسان و طیلسان و تالشان و فرهنگ شعوری و حاشیهء برهان قاطع چ معین ذیل «طیلسان» شود.