تایاباد

«لغت نامه دهخدا»

(اِخ) تایاباذ، قریه ای در بوشح(1) از اعمال هرات(2). (انساب سمعانی ورق 102 ب) (معجم البلدان ج2 ص357). در مرآت البلدان ج1 ص337 این کلمه به تصحیف تایاد آمده است. رجوع به تایباد، طایباد، طیبات و تایب آباد شود.
(1) - در انساب سمعانی «فوشح» و آن مصحف فوشنج یا بوشنج معرب پوشنگ است.
(2) - تایباد که در بعضی کتب جغرافیایی «تایاباد»، تایاباذ و طایباد آمده اکنون در تداول عوام «طیبات» تلفظ شود و نام قصبهء مرکزی بلوک پائین ولایت باخرز و خواف به سرحد ایران و افغانستان است ولی در خاک ایران واقع می باشد. رجوع به شدالازار چ قزوینی و اقبال ص 119 و 120 حاشیهء 4 شود.