تایادوس

«لغت نامه دهخدا»

(اِخ) برادر و سپهسالار امپراطور روم و سفیر وی به ایران در دوران پادشاهی خسروپرویز. این نام در شاهنامه تصحیف شده و بصورت «نیاطوس» ضبط گردیده. محمد معین در مزدیسنا و تأثیر آن در ادب پارسی آرد: این نام (نیاطوس) باید تایادوس(1) = تئودوسیوس(2) باشد. (یشتها ج1 ص560 حاشیه). همین نام در تاریخ بی نام سریانی دربارهء دورهء ساسانیان فئودوسیوس آمده. (مجلهء پیام نو سال سوم شمارهء 2 ص 56 و 58) :
بیامد نیاطوس با رومیان
نشسته بر فیلسوفان به خوان.فردوسی.
نیاطوس کان دید انداخت نان
ز آشفتگی باز پس شد ز خوان.فردوسی.
رجوع به نیاطوس و ولف ص829 شود.
(1) - Taiadus.
(2) - Theodosius.